Job 13

1 Sjá, allt þetta hefir auga mitt séð og eyra mitt heyrt og sett það á sig. 2 Það sem þér vitið, það veit ég líka, ekki stend ég yður að baki. 3 En ég vil tala til hins Almáttka og mig langar til að þreyta málsókn við Guð. 4 Því að sannlega samtvinnið þér lygar og eruð gagnslausir gutlarar allir saman. 5 Ó að þér vilduð steinþegja, þá mætti meta yður það til mannvits. 6 Heyrið átölur mínar og hlustið á ásakanir vara minna. 7 Viljið þér mæla það, sem rangt er, Guði til varnar, og honum til varnar mæla svik? 8 Viljið þér draga taum hans, eða viljið þér taka málstað Guðs? 9 Ætli það fari vel, þegar hann rannsakar yður, eða ætlið þér að leika á hann, eins og leikið er á menn? 10 Nei, hegna, hegna mun hann yður, ef þér eruð hlutdrægir í leyni. 11 Hátign hans mun skelfa yður, og ógn hans mun falla yfir yður. 12 Spakmæli yðar eru ösku-orðskviðir, vígi yðar eru leirvígi. 13 Þegið og látið mig í friði, þá mun ég mæla, og komi yfir mig hvað sem vill. 14 Ég stofna sjálfum mér í hættu og legg lífið undir. 15 Sjá, hann mun deyða mig _ ég bíð hans, aðeins vil ég verja breytni mína fyrir augliti hans. 16 Það skal og verða mér til sigurs, því að guðlaus maður kemur ekki fyrir auglit hans. 17 Hlýðið því gaumgæfilega á ræðu mína, og vörn mín gangi yður í eyru. 18 Sjá, ég hefi undirbúið málið, ég veit, að ég verð dæmdur sýkn. 19 Hver er sá, er deila vilji við mig? þá skyldi ég þegja og gefa upp andann. 20 Tvennt mátt þú, Guð, ekki við mig gjöra, þá skal ég ekki fela mig fyrir augliti þínu. 21 Tak hönd þína burt frá mér, og lát ekki skelfing þína hræða mig. 22 Kalla því næst, og mun ég svara, eða ég skal tala, og veit þú mér andsvör í móti. 23 Hversu margar eru þá misgjörðir mínar og syndir? Kunngjör mér afbrot mín og synd mína! 24 Hvers vegna byrgir þú auglit þitt og ætlar, að ég sé óvinur þinn? 25 Ætlar þú að skelfa vindþyrlað laufblað og ofsækja þurrt hálmstrá, 26 er þú dæmir mér beiskar kvalir og lætur mig erfa misgjörðir æsku minnar, 27 er þú setur fætur mína í stokk og aðgætir alla vegu mína og markar hring kringum iljar mínar? 28 _ Þessi maður dettur þó sundur eins og maðksmoginn viður, eins og möletið fat.